เป็นเรื่องปกติที่จะมีเรื่องให้เครียดหรือกังวลในชีวิตประจำวันเป็นครั้งคราว ความเครียดที่พอเหมาะเป็นปฏิกิริยาตอบสนองต่อความกังวลที่มีประโยชน์ เนื่องจากทำให้เราพร้อมรับมือกับเหตุการณ์หรือปัญหาที่จะเกิดขึ้น โดยปกติแล้วหากเหตุการณ์ที่ทำให้เครียดสิ้นสุดลงภาวะกังวลก็จะหายไปด้วยเช่นกัน แต่ในผู้ที่เป็น “โรควิตกกังวล” ภาวะความกังวลยังคงอยู่ต่อเนื่องถึงแม้จะผ่านพ้นเหตุการณ์นั้นไปแล้วก็ตาม
โรควิตกกังวล (Anxiety Disorder) เป็นโรคจะมีความวิตกกังวลสูงในหลายๆ สถานการณ์ ทั้งยังรู้สึกว่าควบคุมตัวเองได้ยาก และไม่สามารถจัดการกับความวิตกกังวลที่เกิดขึ้นได้อย่างเหมาะสม จึงส่งผลให้ความวิตกกังวลนั้นกลายเป็นโรคเรื้อรัง
อาการที่เเสดง
- คิดมากเกินกว่าเหตุ ไม่สบายใจเกินจำเป็น
- กระสับกระส่าย ตื่นตระหนก ว้าวุ่น
- ประหม่า เขินอายมาก
- รู้สึกกลัว รู้สึกไม่ปลอดภัย
- หงุดหงิดง่าย และควบคุมได้ยาก
- ใจลอยบ่อย ขาดสมาธิในการทำสิ่งต่างๆ
- มีปัญหาการนอน นอนไม่หลับ หรือหลับยาก
- มีปัญหาในการตัดสินใจ ตัดสินใจยาก
- เครียดจนเกิดอาการกล้ามเนื้อตึง
- คลื่นไส้ ท้องเสีย ลำไส้แปรปรวน
- อ่อนเพลีย อ่อนล้า เหนื่อยง่าย
- เหงื่อออกมากผิดปกติ
- มือเท้าเย็น มือเท้าชา ใจสั่น มือสั่น เสียงสั่น
วิธีการป้องกัน
- การดูแลตนเองขั้นพื้นฐานทานอาหารครบ 5 หมู่
- ออกกำลังกาย
- ไม่บริโภคเครื่องดื่มที่มีคาเฟอีน
- หากมีความเครียด ความกังวลใจ เราควรพยายามหลีกเลี่ยงความกังวลนั้นด้วยการทำกิจกรรมที่เสริมสร้างความสบายใจ
ที่มาเเหล่งอ้างอิง
โรควิตกกังวล ทำความเข้าใจเพื่อลดความเสี่ยง
Comments